امروزه بسیاری از زبان های برنامه نویسی عمومی و همه منظوره هستند، اما این زبان ها هرکدام ویژگی های خاص خود را دارند و هر زبان نیز مزایا و معایب خاص خود را دارد. معمولاً زبانهای برنامه نویسی را می توان به چند نوع طبقه بندی کرد، با این حال، این زبانها از روش های مختلف برنامه نویسی پشتیبانی می کنند.
هر ساله تعدادی زبان برنامه نویسی پیاده سازی می شود، اما تعداد کمی از این زبان ها محبوبیت قابل توجهی بدست می آورند که ممکن است توسط یک برنامه نویس حرفه ای در حرفه خود استفاده شود.
از زبانهای برنامه نویسی برای کنترل عملکرد رایانه یا ماشین استفاده می شود. در حال حاضر، برنامه نویس کامپیوتر گزینه های زیادی برای انتخاب یک زبان دارد ، اما تفاوت های زیادی بین زبان های برنامه نویسی وجود دارد. بنابراین ، این مقاله اطلاعات مختصری در مورد انواع مختلف زبانهای برنامه نویسی ، تفاوت بین آنها ارائه خواهد داد.
زبان برنامه نویسی چیست؟
زبان برنامه نویسی مجموعه نمادهایی است که برای اعمال دستورالعمل ها روی ماشین یا رایانه طراحی شده است. زبانهای برنامه نویسی عمدتا برای کنترل عملکرد ماشین یا بیان الگوریتم ها استفاده می شوند. در حال حاضر هزار زبان برنامه نویسی وجود دارد. در حوزه کامپیوتر، بسیاری از زبانها از فرم imperative استفاده میکنند، در حالی که سایر زبانهای برنامه نویسی از فرم declarative کمک میگیرند.
انواع زبانهای برنامه نویسی
انواع مختلف زبان های برنامه نویسی در زیر مورد بحث قرار گرفته است.
زبان برنامه نویسی Procedural یا رویه ای
زبان برنامه نویسی رویه ای با اجرای دنباله ای از دستورات که منجر به نتیجه ای می شود، شناخته میشوند. به طور معمول، این نوع زبان برنامه نویسی از متغیرهای متعدد، حلقه های سنگین و عناصر دیگر استفاده می کند، که آنها را از زبان های برنامه نویسی تابعی متمایز می کند.
زبان برنامه نویسی Functional یا تابعی
زبان برنامه نویسی تابعی معمولاً از داده های ذخیره شده استفاده می کند و اغلب به جای استفاده از حلقه ها و دستورات شرطی فقط از فراخوانی توابع کمک میگیرد. تمرکز اصلی برنامه نویسی تابعی بر روی مقادیر بازگشتی توابع است.
زبان برنامه نویسی شی گرا
زبان های برنامه نویسی تابعی زبان هایی هستند که همه جهان را به شکل اشیا مشاهده میکنند، هر شی دارای مشخصاتی هست که قابل استفاده هستند، از طرفی هر شی میتواند دارای کارکردهایی باشد که با متدها یا توابع در اشیا شناخته میشوند. هدف از این نوع زبان های برنامه نویسی، تفکیک کل برنامه به مجموعه ای از اشیاء است که خدماتی را ارائه می دهد که می تواند برای حل یک مشکل خاص مورد استفاده قرار گیرد.
یکی از اصلی ترین اصول زبان برنامه نویسی شی گرا، محصور سازی یا کپسوله سازی است که بر اساس آن هر چیزی که یک شی نیاز دارد باید در داخل شی باشد. این زبان همچنین بر قابلیت استفاده مجدد از طریق وراثت و ظرفیت گسترش کلاس ها براساس ویژگی چند ریختی متمرکز است.
زبان برنامه نویسی اسکریپت نویسی
این زبانهای برنامه نویسی اغلب رویه ای هستند و ممکن است عناصر زبان های شی گرا را شامل شوند، اما آنها در دسته خود قرار می گیرند زیرا معمولاً زبانهای برنامه نویسی کامل با پشتیبانی از توسعه سیستمهای بزرگ نیستند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است قابلیت چک کردن انواع را در زمان کامپایل نداشته باشند. معمولاً در این زبان از کمترین قواعد دستوری استفاده میکنید.
زبان برنامه نویسی منطقی
این نوع زبانها به برنامه نویسان اجازه می دهد تا دستورات اعلانی را ایجاد کنند و سپس به دستگاه اجازه می دهند در مورد پیامدهای این دستورات استدلال کند. به یک معنا، این زبان ها به کامپیوترها نمی گویند که چگونه کاری را انجام دهد، بلکه محدودیت هایی را در مورد آنچه باید انجام دهد در نظر می گیرند.
نامگذاری این نوع زبان ها به عنوان “انواع زبان” واقعاً کمی گیج کننده است. برنامه نویسی به سبک شی گرا به زبان C آسان است. در حقیقت ، اکثر زبانها شامل ایده ها و ویژگی هایی از حوزه های مختلف هستند، که به افزایش مفید بودن این نوع زبان ها کمک می کند. با این وجود، اکثر زبانهای برنامه نویسی در همه سبکهای برنامه نویسی بهترین عملکرد را ندارند.
تفاوت بین زبانهای مختلف برنامه نویسی
زبان ++C
زبان ++C دارای ساختار شی گرا است که در پروژه های بزرگ استفاده می شود. برنامه نویسان با استفاده از این زبان میتوانند در توسعه بخش های برنامه به صورت جداگانه مشارکت داشته باشند. ساختار شی گرا نیز اجازه می دهد که کد بارها مورد استفاده مجدد قرار گیرد. این زبان یک زبان کارآمد است. اما ، بسیاری از برنامه نویسان با این موضوع موافق نیستند.
زبان C
زبان C یک زبان برنامه نویسی پایه و یک زبان بسیار محبوب است، مخصوصاً در برنامه نویسی بازی ها، زیرا زبان C شامل پکیج های اضافی است که برنامه ها را سریع تر میکند.
زبان پاسکال
زبان پاسکال بیشتر یک زبان آموزشی است و صنایع کمی از این زبان برای نوشتن برنامه ها استفاده می کنند. این زبان تمایل دارد از کلمات کلیدی به جای علامت و براکت در زبان C استفاده کند. بنابراین درک این زبان برای مبتدیان بسیار آسان تر از یک زبان برنامه نویسی مانند C و یا ++C است.
Borland یک شرکت نرم افزاری کامپایلرd است که از زبان برنامه نویسی دلفی برای ساخت برنامه های واقعی استفاده میکند. دلفی یک زبان شی گرا از جنس پاسکال است و در حال حاضر کامپایلرهای بورلند فقط از آن استفاده می کنند.
زبان فورترن
زبان Fortran یک زبان قابل توجه است و هنوز هم توسط دانشمندان استفاده می شود. این زبان اندازه های مختلف متغیرها را به اندازه محدودیت حافظه در دستگاه امکان پذیر می کند. این زبان برای مهندسانی مناسب است که باید مقادیر را با دقت بالا محاسبه کنند. برنامه در Fortran انعطاف پذیر نیست و گاهی اوقات خواندن را دشوار می کند.
زبان جاوا
زبان جاوا یک زبان چند پلتفرمی است که به ویژه در شبکه به ما بسیار کمک میکند. البته بیشتر، این زبان، در وب با اپلت های جاوا استفاده میشود. زبان جاوا از نظر ساختار و نحو به ++C بسیار شبیه است. برای برنامه نویسان ++C ، یادگیری زبان جاوا بسیار آسان است و برخی از مزایای برنامه نویسی شی گرا را ارائه می دهد. نوشتن کد کارآمد در جاوا دشوار است. اما امروزه سرعت زبان جاوا افزایش یافته است.
زبان PHP
زبان PHP برای طراحی صفحات وب استفاده می شود و گاهی اوقات از آن به عنوان زبان برنامه نویسی نیز استفاده می شود. این زبان برای توسعه یک وب سایت سریع طراحی شده است و در نتیجه شامل ویژگی هایی است که باعث ایجاد سرصفحه HTTP و پیوند به پایگاه های داده می شود.
این زبان به عنوان یک زبان برنامه نویسی، شامل مجموعه ای از اجزا است که به برنامه نویس اجازه می دهد به راحتی سرعت خود را افزایش دهد. با این حال ویژگی های شی گرای پیچیده تری دارد.
